Honden in de Algarve

Het was ons wel bekend, maar als je allerlei nieuwe indrukken opdoet, en je je nieuwe leven aan het opbouwen bent kijk je met een soort versluierde blik naar de omgeving. Als je je ogen open doet is het bijna schrijnend... de dieren, zwerfhonden en katten, maar ook de honden die zeg maar regelmatig gevoed worden door hun Portugese bazen... Even generaliseren, honden zijn hier een soort gebruiksartikelen; ze blaffen en houden zo ongewenste mensen op afstand. Portugese honden zijn over het algemeen weinig opgevoed, angstig, hier en daar bijtgraag en blafmasters.


Lady en de Vagebond, die film van Disney, daar komt een scene in voor dat de honden elkaar waarschuwen, dat gebeurd hier ook, er begint er één, en dan gaat dat mijlenver door. Je went er aan, en bij ons in de buurt valt het gelukkig heel erg mee. - om even te bagetaliseren, je hoort hier verder ook bijna niks, een verdwaalde Iaaa van een ezel, maar geen trein, auto of vliegtuig, kroeg-gangers of ruzie-makende mensen - dus geblaf valt op.


Portugese honden zijn jagers, konijnen jagers, en er zijn hier heel veel konijnen. Konijnen eten jonge scheuten en bloemen van planten op, en dat kan wel eens irritant zijn dus wilden wij graag een hond. Op de eerste plaats voor de gezelligheid, beetje waakzaamheid, en als zo'n hond dan en passant ook nog de konijnen en boomratjes op afstand houdt slaan we 3 vliegen in 1 klap.
Enfin, de volgende dag belde de buurman:  willen jullie nog een hond? hier ligt er één, uitgeput, en hongerig, maar volgens mij lief" 

Jill

Eten gegeven, Halsband en riem gekocht, anti-vlooienmiddel, hondenbak, enfin hele uitzet. Met in ons achterhoofd de gedachte dat ze, het is een teef, en we noemen haar Jill, wellicht nog opgehaald gaat worden.
5 dagen later was het zover, Jill luistert natuurlijk nog niet zo goed, dus toen ze achter de konijnen, vogels en gekko's aanging kwam ze niet direct terug, buurkinderen hebben haar uiteindelijk weer aan mij overhandigd. Een uur later stonden er 3 kinderen op onze parkeerplaats; ze hadden het over de cᾶo, ik vroeg ze of hij van hun was en waarom ze hem dan al 5 dagen plus ? niet gezocht hadden, ze wonen notabene om de hoek! Maar goed, hun hond, prima. Verderop stond hun vader echter wegwerp gebaren te maken. 


Gasten op ons park hadden een nest jonge honden gezien, verderop op de berg. We hadden al een hondenuitzet, wij er naartoe. Deze man, had een stuk of 4 volwassen honden rondlopen, en een nest van 8 honden: Angolese Rhodesiers ofzo, waakt goed, we mochten ze allemaal meenemen of 1, hij vond alles best. We moesten ze wel schoonmaken, ze zaten onder de teken. 

Twiggertwo

Lief hondje hoor, een mannetje, dominant - we noemden haar Twiggertwo, opdat ze wel wat weg had van Twigger - onze bordercollie.

Twigger

Na een slechte nachtrust, Twiggertwo, was lang niet zo makkelijk als toen Jill voor het eerst bij ons was, werd er aangebeld: een Portugese dame en heer, met Jill. In gebrekkig Engels vroegen ze ons of wij voor Jill konden zorgen; de kinderen die haar gister kwamen halen hebben hier een vakantiehuis. Als ze er niet zijn, wordt de hond aan haar lot overgelaten, zij, als buren, voeden haar weleens, evenals andere goedwillende in de buurt, zelf konden ze hem niet nemen; ze hebben al honden en katten... 

Jill weer mee naar binnen, maar daar zat Twiggertwo; en ondanks dat ze veel jonger en kleiner was, verdedigde hij zijn terratorium, gromde en grauwde, hapte naar Jill. na een halve dag hebben we het opgegeven, we hebben Twiggertwo terug gebracht naar zijn moeder, broers en zussen (ze was nog geen 24 uur weggeweest). Jill heeft het naar haar zin, luistert steeds beter, is lief en sociaal, grappig en ondeugend.

Roy en Jill