Overname Montinho da Luz

Momenteel zijn we druk in de weer de dagelijkse gang van zaken ons eigen te maken. De was-wissel, met de daarbij horende was, droog en strijk, en de administratie. Herman bemoeit zich meer met de tuin, snoeien, wieden, knippen, zagen, en planten van nieuwe struiken, maar daarnaast het onderhoud, airco's die schoon moeten worden gemaakt, het zwembad welke zomer klaar dient te worden en wat al niet meer.

Daarnaast zijn we fanatiek begonnen met het leren van de Portugese taal, mijns inziens meer zangerig en zachter dan de Spaanse taal, echter er worden wel heel veel letters en zelfs worden ingeslikt! Hoog Portugees, het Portugees wat bijvoorbeeld op de taal-cd's gesproken wordt, dat hoor je niet in het dagelijks leven. Maar goed, het is een mooie uitdaging, en al doende leert men. Boodschappen doen, en dan met name vragen wat je wilt, gaat al iets makkelijk, stap voor stap komen we er wel.

S'middags is het tijd voor klussen in de buurt, naar de Financas (belastingkantoor) of naar de advocaat, de plaatselijke bouwmarkt, of de Portugese Intratuin. Een dag is niks.

Afgeopen weekend; van zaterdag avond tot vanmiddag (dinsdag) was het internet uit de lucht. We hebben dit gemeld aan Sapo.pt, de Portugese KPN, maar die hadden in eerste instantie het idee dat het vast aan onze hardware lag, en probeer ze maar te overtuigen.
Dus; resetten, proberen: niets. Andere router; proberen: niets. Andere computer; proberen: niets. Toch konden we ze maar moeilijk bij brengen dat het echt bij Sapo moest liggen. Uiteindelijk toen ze begrepen dat we wel konden bellen beloofden ze actie te ondernemen. Wat bleek, in het naburige dorp Moncarapacho waar de centrale zit, zat een aansluiting niet goed. In combinatie met een nieuw verkregen router doet alles het gelukkig weer.

De snelheid van het internet is overigens niet om over nar huis te schrijven, sterker nog, je kan hele epistels schrijven tijdens het surfen, 2 Mbps is optimaal hier.

Daar gaan ze

Gister, het lijkt inmiddels wel een eeuwigheid gelden, zijn we na weken van afscheid nemen, echt vertrokken.
Herman en ik, met 2 koffers, en 2 kleine trolleys inclusief 25 kilo aan overgewicht en 2 fietsen. Uitgezwaaid door die-hard vrienden en onze zonen. Natuurlijk ging het niet van een leien dakje: ik heb bij 7 verschillende balies een verhaal moeten doen, terwijl we gewoon al on-line in-gecheckt waren. En dat op Schiphol...


Enfin, vlucht was top, we hadden de wind in de rug en landden 2,5 uur later op Faro airport. De koffers zijn meegenomen door Hans, de vorige eigenaar van Montinho da Luz, en wij op de fiets naar ons nieuwe huis.


Montinho da Luz, (MDL) ligt ca. 2 km voor het plaatsje Moncarapacho, en dat is ca. 15 km van Faro airport. Je kunt het met de auto in 15 minuten rijden, met de fiets echter hebben we er ruim anderhalf uur over gedaan! Wel prachtig, het is lente hier, en de amandelbomen beginnen hun witte bloesems te krijgen, alles is groen van de klaver en natuurlijk de citrusbomen hangen vol met sinaasappels en citroenen. Als puntje op de i in de verte de zee. 

Montinho da Luz ligt op de rand van de driehoek Olhao, Fuseta en Moncarapacho, in een kommetje aan een verharde zijweg van de EN398. Het ligt er prachtig bij, de tuin, de huisjes, zeer verzorgt en netjes. 


Het dorp Moncarapacho ligt op 10 minuten fietsen (op mijn tempo) en is best leuk; supermarkten, restaurantjes, barretjes, apotheek, benzine station, geldautomaten, behalve de Hema is er van alles te vinden.