Opruimen en opbergen

Gisteravond onze inloop-kast met kleding uitgedund, de zomerkleding die we mee willen nemen ingepakt in kledingzakken en deze weer in dozen. Valt behoorlijk tegen! Zeker als je je bedenkt dat ik regelmatig kleding weggeef. Al met al dus toch nog wel wat volle dozen bij elkaar verzameld.


Nu wonen we pas 3 of 4 jaar in dit huis, en hebben we bij de vorige verhuizing een heel goede opruiming (lees wegsmijterij) gehouden. Toch hebben we alweer een behoorlijke verzameling boeken en snuisterijen bij elkaar gekregen. Hoe groter je huis, des te meer je erin verstouwd. 


Het huis in Portugal wordt gemeubileerd opgeleverd, en daarom willen we niet al te veel meenemen. Wat boeken, en andere persoonlijke spullen. Maar ook dat valt tegen. Herman en ik hebben allebei een zoon, en wij waren de gelukkigen om van de oorspronkelijke gezinnen de gehele foto collectie inclusief historie te mogen bewaren... 3 dozen met foto boeken, daarnaast dozen met een heleboel losse foto's, fotolijstjes, verzamelmappen, knipselboeken, ik heb zelfs een doos met wenskaarten, oude kindertekeningen en werkstukken gevonden. Heel leuk, maar wat moet je ermee?

Goed, de digitale foto's kunnen mee, die nemen geen ruimte in. De babyboeken en enkele geselecteerde verzamelwerken zullen bij mijn ouders worden ondergebracht. Daarnaast hebben we een stapel foto's voor de exen bij elkaar geharkt opdat zij ook een chronologisch overzicht van de voorbije jaren kunnen maken.


Administratie, ook hier is de bezem door gegaan; notulen van de Jeugdcommissie van de tennisvereniging van 5 jaar geleden, niemand die van mij verwacht dat ik dat bewaar, weg ermee. Je wordt er wel een beetje weemoedig van, die administratie is toch ook een soort dagboek, dus gaan we selectief te werk en niet te rigoureus.Al met al zitten hier de nodige uurtjes in...

De eerste aanzet

Je kent dat wel, op een avond gezellig met een wijntje neem je je leven door: is dit het? wat willen we nog? en hoelang? je maakt de balans op en neemt nog een glaasje wijn. Stukje bij beetje ontstaat er een idee; leven in een ander klimaat, onder andere omstandigheden, met een andere kwaliteit.

Emigreren dus, maar waar naar toe?

De laatste jaren hebben we diverse landen bezocht, van Azië tot Zuid Amerika, Noord en Zuid-Europa. Ondanks de materialistische armoe, of misschien wel dankzij, hadden de inwoners van bijvoorbeeld Costa Rica, Cambodja, Brazilië en Vietnam een blijer gezicht dan een willekeurige voorbijganger in een winkelcentrum in een wijk van een Nederlandse provinciestad.

Misschien zijn het moment opname's en misschien is het wat naïef gedacht. Maar ondanks al onze welvaart heerst er veel negativisme, en stoor ik me steeds vaker aan de navelstaarderij. 

Waar naar toe, een Europese bestemming, aan de kust, goede aanvlieg mogelijkheden, en niet al te droog en warm klimaat, vriendelijke mensen, en een taal die redelijk snel aan te leren is.....

Portugal - Algarve. Zonder dat we nog maar 1 voet op de Portugese bodem hadden gezet hebben we globaal onderzocht welke streek ons het meest zou bevallen. Internet was onze voornaamste bron, we hebben een hoop informatie verzameld met behulp van bloggers, foto's, reisverslagen, en ervaringen die familie vrienden en bekenden met ons hebben gedeeld. Spread-sheetje, analyse programmaatje er over heen, even wachten..... Oost Algarve. Tussen Faro en Tavira.


Eind mei 2011 zijn we voor het eerst naar Faro gevlogen, het eerste wat ons opviel toen we de terminal uitliepen was de geur, citrusvruchten, sinaasappels en citroenen! Niet alleen mensen, maar ook voor een land geldt: You'll never make a second first impression...


We vielen als een blok voor Portugal. Een heerlijk klimaat; tussen de 25 en de 30 graden, windje, en een niet te hoge vochtigheidsgraad. Prachtige natuur, niet over-toeristisch, zo goed als geen hoogbouw, vriendelijke dorpjes, prachtige steden, historisch erfgoed etc. etc.


Om een idee te krijgen wat er te koop is in dat gebied zijn we met de Nederlandse makelaar opstap geweest. We hebben bouwvallen gezien, mausolea, grotten woningen en uiteindelijk een oude bakkerij.


Natuurlijk moest daar een en ander aan verbouwd worden: maar daar wist onze architekt wel raad mee, ook de benodigde vergunningen zouden geen probleem zijn; tekenen en binnen een halfjaar zou hij de sleutel van een piekfijn complex overhandigen... jaaaaa hij was mooi en heel charmant, maar we laten ons niet gek maken jonguh....

Ondertussen hebben we in Vijfhuizen ons huis te koop gezet, wetende dat een huis zo 4 jaar te koop kan staan. 






De oude bakkerij, 5000 m2 grond, een boomgaard en een pand waar 2 appartementen van respectievelijk 3 en 4 kamers en 3 appartementen met 2 kamers redelijk eenvoudig gerealiseerd konden worden. Daarnaast een grote technische ruimte, en de daadwerkelijke bakkerij van 150 m2, welke tot eigen woning zou worden verbouwd. Met behulp van onze Sandro, de architekt, hebben we een kostenplaatje gemaakt. Het kwam er op neer dat je voor de aanschafprijs plus verbouwingskosten, zonder de meerkosten mee te rekenen, al gauw een soort kant en klaar paleisje zou kunnen kopen....


Besloten werd in Augustus nog eens een makelaars rondje te doen, en te zien wat er te koop is voor het bijgestelde budget, zonder zorgen over verbouwingen en vergunningen.


Het laatste object die dag in Augustus was bij de familie Dijkstra: Montinho da Luz. in 1 woord prachtig. We hebben de familie Dijkstra en de makelaar laten weten geïnteresseerd te zijn, maar dat we allereerst ons huis in Vijfhuizen willen verkopen alvorens verder te gaan.

Of het lot ons gunstig gezind was laten we aan de verbeelding over, maar ineens kwam er actie, de honden overleden (van ouderdom) en er kwam een kijker, die als snel de koper werd van ons huis in Vijfhuizen. Per 1 oktober werd ons huis verkocht, en konden we in onderhandeling over Montinho da Luz.


Uiteindelijk gaan we 9 december de overdracht in Portugal doen....


Maar wat nu??!!!