dinsdag 18 december 2012
vrijdag 14 september 2012
Trouwerij
En dus, nadat het al een keer uitgesteld was, gaan m'n broer en bijna schoonzus trouwen! Morgen, in Haarlem, met alles erop en eraan.
Iedereen druk, fotografen, videospecialisten, een ceremoniemeester, speciale auto, volgauto's echt je kunt het niet bedenken of het is geregeld.
Alleen het weer, thema is zomer chique, dus laten we hopen dat de zon ook een duit in het zakje doet.
Daarover gesproken, ik had een heel leuk groen jurkje op de kop getikt, bijpassende schoenen, tas, oorbellen, sjaaltje, eye-liner, best een hoop werk aan gehad. Maar goed, ik heb redelijk wat fysiek werk verricht de laatste tijd, en ben ongemerkt wat strakker in het vel gaan zitten.
Eergisteren, in Portugal, dacht ik de groene boel is even te passen... Drama! Jurkje veel te groot! Een soort vuilniszak-snit. Andere jurken uit m'n kast getrokken, ook niks! Ben toch de zus en getuige.
Ga er maar aanstaan; op een willekeurige 13 september een zomers-chique jurkje scoren.
Natuurlijk is het gelukt, vanmiddag nog een jasje en tasje gevonden en vanavond de finishing touch: oorbellen in de Ikea kleuren.
Het wordt vast een mooie dag!
Iedereen druk, fotografen, videospecialisten, een ceremoniemeester, speciale auto, volgauto's echt je kunt het niet bedenken of het is geregeld.
Alleen het weer, thema is zomer chique, dus laten we hopen dat de zon ook een duit in het zakje doet.
Daarover gesproken, ik had een heel leuk groen jurkje op de kop getikt, bijpassende schoenen, tas, oorbellen, sjaaltje, eye-liner, best een hoop werk aan gehad. Maar goed, ik heb redelijk wat fysiek werk verricht de laatste tijd, en ben ongemerkt wat strakker in het vel gaan zitten.
Eergisteren, in Portugal, dacht ik de groene boel is even te passen... Drama! Jurkje veel te groot! Een soort vuilniszak-snit. Andere jurken uit m'n kast getrokken, ook niks! Ben toch de zus en getuige.
Ga er maar aanstaan; op een willekeurige 13 september een zomers-chique jurkje scoren.
Natuurlijk is het gelukt, vanmiddag nog een jasje en tasje gevonden en vanavond de finishing touch: oorbellen in de Ikea kleuren.
Het wordt vast een mooie dag!
zondag 29 juli 2012
Het eerste half jaar
Gaaf man, helemaal voor elkaar, huis verkocht, spullen gepakt, nog even getrouwd, familie en vrienden tot ziens gewenst - vele hadden inmiddels al geboekt voor een korter of langer verblijf op ons vakantieparkje - een laatste blik op Nederland, en op naar Portugal, Oost-Algarve, Moncarapacho.
Wie had dat gedacht, moi de carrière maakster, werkend als zogenaamd sales manager voor een groot internationaal bedrijf, dubble listed on the stock-Exchange of South Africa and United Kingdom, fijne auto, veel vrijheid, groot sociaal leven etc. etc. Wie had dat bedacht, dat ik zou emigreren? Alles opgeven om eens wat anders te doen. Uit de stress, weg van verplichtingen, kouwe drukte, maar ook van vrienden en familie.
Een paar jaar geleden had ik er ook niet aan moeten denken, maar nu, de kinderen zijn volwassen, dacht ik: wat houdt me tegen? Moet ik nog 25 jaar doen wat ik doe? Wat gaat dat me nog brengen? Of is dit het hoogtepunt, en wordt het alleen maar minder?
Been they're, seen that, done that... Natuurlijk alles relatief, maar....
Nu een half jaar later dus, eind juli, kan ik een klein balansje opmaken: fantastisch om een nieuw leven op te bouwen, een netwerk bij elkaar te sprokkelen, je te verdiepen in ander werk: vakantie huisjes verhuren, onderhouden, schoonmaken en gastvrouw zijn, maar ook proberen een nieuwe website te bouwen, administreren, en de gewoontes van het land en zijn of haar mensen leren. Zelf verantwoordelijk zijn voor de resultaten, en dat natuurlijk allemaal met mijn man, dat spreekt vanzelf!
Helaas gaat toch niet alles van een leien dakje: terwijl ik dit schrijf zit ik in het vliegtuig, terug naar Portugal, weer alleen.
Mijn vader begon, toen wij naar Portugal vertrokken, werd hij opgenomen in het VU vanwege acute melyomische leukemie (AML). Inmiddels gaat het met hem de goede kant op, al hebben we genoeg angst gehad dat we niet optijd bij zijn bed waren om afscheid te nemen.
Mijn man zijn 3-maandelijkse controle in het ziekenhuis hadden we gecombineerd met de helaas uitgestelde trouwerij van mijn broer en schoonzus in Juni. De uitslag was niet goed, veel te hoge leverwaarden maakte een ziekenhuis opname noodzakelijk. Ik vloog terug naar Portugal om de zaken voort te zetten.
Uiteindelijk, na diverse scans, bloedafnames en röntgenfoto's bleek het om Hepatitus E te gaan, een variant die tamelijk onschuldig is, echter wel chronisch kan worden. Wat de vele onderzoeken wel aan het licht brachten was een, in eerdere onderzoeken, over het hoofd geziene tumor in de nier. Daar deze in 4 jaar tijd toch redelijk gegroeid was, moest dit operatief verwijderd worden.
3 dagen voordat m'n man hieraan geopereerd zou worden kreeg mijn 40 jarige broer een hart infarct en belandde ook in het ziekenhuis.
Nu, terwijl ik dus weer alleen terug naar Portugal vlieg, is mijn broer met 100 kilo pillen uit het ziekenhuis ontslagen, en mag/moet 6 weken rust houden, is de man geopereerd en herstellende, en mijn vader aan het nadenken over een eventuele experimentele vervolgbehandeling.
Ik verwacht dat m'n man met een week of 2 weer naar Portugal kan komen.
Het leven is wat je gebeurd terwijl je andere plannen maakt (J. Lennon, Acda & de Munnick)
Wie had dat gedacht, moi de carrière maakster, werkend als zogenaamd sales manager voor een groot internationaal bedrijf, dubble listed on the stock-Exchange of South Africa and United Kingdom, fijne auto, veel vrijheid, groot sociaal leven etc. etc. Wie had dat bedacht, dat ik zou emigreren? Alles opgeven om eens wat anders te doen. Uit de stress, weg van verplichtingen, kouwe drukte, maar ook van vrienden en familie.
Een paar jaar geleden had ik er ook niet aan moeten denken, maar nu, de kinderen zijn volwassen, dacht ik: wat houdt me tegen? Moet ik nog 25 jaar doen wat ik doe? Wat gaat dat me nog brengen? Of is dit het hoogtepunt, en wordt het alleen maar minder?
Been they're, seen that, done that... Natuurlijk alles relatief, maar....
Nu een half jaar later dus, eind juli, kan ik een klein balansje opmaken: fantastisch om een nieuw leven op te bouwen, een netwerk bij elkaar te sprokkelen, je te verdiepen in ander werk: vakantie huisjes verhuren, onderhouden, schoonmaken en gastvrouw zijn, maar ook proberen een nieuwe website te bouwen, administreren, en de gewoontes van het land en zijn of haar mensen leren. Zelf verantwoordelijk zijn voor de resultaten, en dat natuurlijk allemaal met mijn man, dat spreekt vanzelf!
Helaas gaat toch niet alles van een leien dakje: terwijl ik dit schrijf zit ik in het vliegtuig, terug naar Portugal, weer alleen.
Mijn vader begon, toen wij naar Portugal vertrokken, werd hij opgenomen in het VU vanwege acute melyomische leukemie (AML). Inmiddels gaat het met hem de goede kant op, al hebben we genoeg angst gehad dat we niet optijd bij zijn bed waren om afscheid te nemen.
Mijn man zijn 3-maandelijkse controle in het ziekenhuis hadden we gecombineerd met de helaas uitgestelde trouwerij van mijn broer en schoonzus in Juni. De uitslag was niet goed, veel te hoge leverwaarden maakte een ziekenhuis opname noodzakelijk. Ik vloog terug naar Portugal om de zaken voort te zetten.
Uiteindelijk, na diverse scans, bloedafnames en röntgenfoto's bleek het om Hepatitus E te gaan, een variant die tamelijk onschuldig is, echter wel chronisch kan worden. Wat de vele onderzoeken wel aan het licht brachten was een, in eerdere onderzoeken, over het hoofd geziene tumor in de nier. Daar deze in 4 jaar tijd toch redelijk gegroeid was, moest dit operatief verwijderd worden.
3 dagen voordat m'n man hieraan geopereerd zou worden kreeg mijn 40 jarige broer een hart infarct en belandde ook in het ziekenhuis.
Nu, terwijl ik dus weer alleen terug naar Portugal vlieg, is mijn broer met 100 kilo pillen uit het ziekenhuis ontslagen, en mag/moet 6 weken rust houden, is de man geopereerd en herstellende, en mijn vader aan het nadenken over een eventuele experimentele vervolgbehandeling.
Ik verwacht dat m'n man met een week of 2 weer naar Portugal kan komen.
Het leven is wat je gebeurd terwijl je andere plannen maakt (J. Lennon, Acda & de Munnick)
vrijdag 22 juni 2012
Foebal
Hier in Portugal begint de EK langzaam te leven. In de winkels kun je een Portugese voetbal-sjaal, groen/rood aanschaffen en heel soms zie je een auto met een vlaggetje rijden. Tijdens de wedstrijd, gister tegen Tsjechië, is het akelig stil. Restaurants zijn - op een verdwaasde toerist na - leeg en ook op straat zie je geen kip.
Verschillende dorpen en steden hebben op een centrale plaats een groot TV scherm geplaatst. Wij zijn in Faro geweest, bij de Marine, naast de met vesting muren omgeven oude stad, is een plein ingericht met 2 kleine tribunes aan de linker en rechter zijkant van het scherm en klapbankjes in het midden, tot ver achterin. Ik schat zeker 1000 zitplaatsen. Een en ander is afgemaakt met een ruime en schone toiletkeet en om de 10 meter aan beide zijden van het plein een Carlsberg biertent.
De Portugezen komen, meestal toch wel uitgedost in groen rode kleuren, rustig aangelopen en installeren zich op de banken of op de grond, of hangen aan de kant.
Maar tijdens de wedstrijd.... Die gezichten, die beleving, emotie het is echt fantastisch!
Forca Portugal !
Verschillende dorpen en steden hebben op een centrale plaats een groot TV scherm geplaatst. Wij zijn in Faro geweest, bij de Marine, naast de met vesting muren omgeven oude stad, is een plein ingericht met 2 kleine tribunes aan de linker en rechter zijkant van het scherm en klapbankjes in het midden, tot ver achterin. Ik schat zeker 1000 zitplaatsen. Een en ander is afgemaakt met een ruime en schone toiletkeet en om de 10 meter aan beide zijden van het plein een Carlsberg biertent.
De Portugezen komen, meestal toch wel uitgedost in groen rode kleuren, rustig aangelopen en installeren zich op de banken of op de grond, of hangen aan de kant.
Maar tijdens de wedstrijd.... Die gezichten, die beleving, emotie het is echt fantastisch!
Forca Portugal !
maandag 18 juni 2012
Professioneel vakantieganger
Professioneel vakantieganger
Sinds 18 januari zijn wij in Portugal, en vanaf 1 februari runnen we Montinho da Luz, een vakantie-parkje, met een paar vakantiehuisjes, een zwembad, en een mooi aangelegde tuin. Wij verblijven zelf ook op dit 9000 m2 groot stukje Portugal.
Naast het schoonhouden van de huisjes, de was en aanverwante zaken, het onderhoud, inclusief de tuin en de administratie zijn we natuurlijk ook gast vrouw en gastheer. Dit is natuurlijk het leukste deel, al is het nog wel zoeken de juiste maat te houden; het is namelijk altijd gezellig en leuk, zeker als er vrienden, familie, bekenden, of gewoon hele leuke gasten zijn. Echter, zij hebben vakantie, een paar dagen, een week, of langer.
Dat betekent vaak dat je iets langer blijft zitten, iets te veel en vaak net een glaasje extra drinkt. Wij staan daarnaast weer vroeg op om door de vaste werkzaamheden te werken.
Ik zou dat allemaal niet willen missen, dus blijf zoveel mogelijk komen, we raken wel gewend aan onze nieuwe baan.....
Sinds 18 januari zijn wij in Portugal, en vanaf 1 februari runnen we Montinho da Luz, een vakantie-parkje, met een paar vakantiehuisjes, een zwembad, en een mooi aangelegde tuin. Wij verblijven zelf ook op dit 9000 m2 groot stukje Portugal.
Naast het schoonhouden van de huisjes, de was en aanverwante zaken, het onderhoud, inclusief de tuin en de administratie zijn we natuurlijk ook gast vrouw en gastheer. Dit is natuurlijk het leukste deel, al is het nog wel zoeken de juiste maat te houden; het is namelijk altijd gezellig en leuk, zeker als er vrienden, familie, bekenden, of gewoon hele leuke gasten zijn. Echter, zij hebben vakantie, een paar dagen, een week, of langer. Dat betekent vaak dat je iets langer blijft zitten, iets te veel en vaak net een glaasje extra drinkt. Wij staan daarnaast weer vroeg op om door de vaste werkzaamheden te werken.
Ik zou dat allemaal niet willen missen, dus blijf zoveel mogelijk komen, we raken wel gewend aan onze nieuwe baan.....
dinsdag 12 juni 2012
Honden in de Algarve
Het was ons wel bekend, maar als je allerlei nieuwe indrukken opdoet, en je je nieuwe leven aan het opbouwen bent kijk je met een soort versluierde blik naar de omgeving. Als je je ogen open doet is het bijna schrijnend... de dieren, zwerfhonden en katten, maar ook de honden die zeg maar regelmatig gevoed worden door hun Portugese bazen... Even generaliseren, honden zijn hier een soort gebruiksartikelen; ze blaffen en houden zo ongewenste mensen op afstand. Portugese honden zijn over het algemeen weinig opgevoed, angstig, hier en daar bijtgraag en blafmasters.
Lady en de Vagebond, die film van Disney, daar komt een scene in voor dat de honden elkaar waarschuwen, dat gebeurd hier ook, er begint er één, en dan gaat dat mijlenver door. Je went er aan, en bij ons in de buurt valt het gelukkig heel erg mee. - om even te bagetaliseren, je hoort hier verder ook bijna niks, een verdwaalde Iaaa van een ezel, maar geen trein, auto of vliegtuig, kroeg-gangers of ruzie-makende mensen - dus geblaf valt op.
Portugese honden zijn jagers, konijnen jagers, en er zijn hier heel veel konijnen. Konijnen eten jonge scheuten en bloemen van planten op, en dat kan wel eens irritant zijn dus wilden wij graag een hond. Op de eerste plaats voor de gezelligheid, beetje waakzaamheid, en als zo'n hond dan en passant ook nog de konijnen en boomratjes op afstand houdt slaan we 3 vliegen in 1 klap.
Enfin, de volgende dag belde de buurman: willen jullie nog een hond? hier ligt er één, uitgeput, en hongerig, maar volgens mij lief"
Eten gegeven, Halsband en riem gekocht, anti-vlooienmiddel, hondenbak, enfin hele uitzet. Met in ons achterhoofd de gedachte dat ze, het is een teef, en we noemen haar Jill, wellicht nog opgehaald gaat worden.
5 dagen later was het zover, Jill luistert natuurlijk nog niet zo goed, dus toen ze achter de konijnen, vogels en gekko's aanging kwam ze niet direct terug, buurkinderen hebben haar uiteindelijk weer aan mij overhandigd. Een uur later stonden er 3 kinderen op onze parkeerplaats; ze hadden het over de cᾶo, ik vroeg ze of hij van hun was en waarom ze hem dan al 5 dagen plus ? niet gezocht hadden, ze wonen notabene om de hoek! Maar goed, hun hond, prima. Verderop stond hun vader echter wegwerp gebaren te maken.
Gasten op ons park hadden een nest jonge honden gezien, verderop op de berg. We hadden al een hondenuitzet, wij er naartoe. Deze man, had een stuk of 4 volwassen honden rondlopen, en een nest van 8 honden: Angolese Rhodesiers ofzo, waakt goed, we mochten ze allemaal meenemen of 1, hij vond alles best. We moesten ze wel schoonmaken, ze zaten onder de teken.
Lief hondje hoor, een mannetje, dominant - we noemden haar Twiggertwo, opdat ze wel wat weg had van Twigger - onze bordercollie.
Na een slechte nachtrust, Twiggertwo, was lang niet zo makkelijk als toen Jill voor het eerst bij ons was, werd er aangebeld: een Portugese dame en heer, met Jill. In gebrekkig Engels vroegen ze ons of wij voor Jill konden zorgen; de kinderen die haar gister kwamen halen hebben hier een vakantiehuis. Als ze er niet zijn, wordt de hond aan haar lot overgelaten, zij, als buren, voeden haar weleens, evenals andere goedwillende in de buurt, zelf konden ze hem niet nemen; ze hebben al honden en katten...
Jill weer mee naar binnen, maar daar zat Twiggertwo; en ondanks dat ze veel jonger en kleiner was, verdedigde hij zijn terratorium, gromde en grauwde, hapte naar Jill. na een halve dag hebben we het opgegeven, we hebben Twiggertwo terug gebracht naar zijn moeder, broers en zussen (ze was nog geen 24 uur weggeweest). Jill heeft het naar haar zin, luistert steeds beter, is lief en sociaal, grappig en ondeugend.
Lady en de Vagebond, die film van Disney, daar komt een scene in voor dat de honden elkaar waarschuwen, dat gebeurd hier ook, er begint er één, en dan gaat dat mijlenver door. Je went er aan, en bij ons in de buurt valt het gelukkig heel erg mee. - om even te bagetaliseren, je hoort hier verder ook bijna niks, een verdwaalde Iaaa van een ezel, maar geen trein, auto of vliegtuig, kroeg-gangers of ruzie-makende mensen - dus geblaf valt op.
Portugese honden zijn jagers, konijnen jagers, en er zijn hier heel veel konijnen. Konijnen eten jonge scheuten en bloemen van planten op, en dat kan wel eens irritant zijn dus wilden wij graag een hond. Op de eerste plaats voor de gezelligheid, beetje waakzaamheid, en als zo'n hond dan en passant ook nog de konijnen en boomratjes op afstand houdt slaan we 3 vliegen in 1 klap.
Enfin, de volgende dag belde de buurman: willen jullie nog een hond? hier ligt er één, uitgeput, en hongerig, maar volgens mij lief"
 |
| Jill |
5 dagen later was het zover, Jill luistert natuurlijk nog niet zo goed, dus toen ze achter de konijnen, vogels en gekko's aanging kwam ze niet direct terug, buurkinderen hebben haar uiteindelijk weer aan mij overhandigd. Een uur later stonden er 3 kinderen op onze parkeerplaats; ze hadden het over de cᾶo, ik vroeg ze of hij van hun was en waarom ze hem dan al 5 dagen plus ? niet gezocht hadden, ze wonen notabene om de hoek! Maar goed, hun hond, prima. Verderop stond hun vader echter wegwerp gebaren te maken.
Gasten op ons park hadden een nest jonge honden gezien, verderop op de berg. We hadden al een hondenuitzet, wij er naartoe. Deze man, had een stuk of 4 volwassen honden rondlopen, en een nest van 8 honden: Angolese Rhodesiers ofzo, waakt goed, we mochten ze allemaal meenemen of 1, hij vond alles best. We moesten ze wel schoonmaken, ze zaten onder de teken.
 |
| Twiggertwo |
Lief hondje hoor, een mannetje, dominant - we noemden haar Twiggertwo, opdat ze wel wat weg had van Twigger - onze bordercollie.
 |
| Twigger |
 |
| Roy en Jill |
donderdag 26 april 2012
Verloop van intergratie.
Wat mis je als je voor langere tijd uit Nederland weg bent? die vraag hoor je vaak, en dat vroeg ik me zelf voor het vertrek ook af. Inmiddels heb ik een en ander wel op een rijtje kunnen zetten, al realiseer ik me, over een tijdje zal alles weer anders zijn, en lach ik, net als de doorgewinterde 'vertrekkers' om deze opsomming.
Sociale contacten; natuurlijk, deze is eenvoudig te verklaren: We zijn hier pas 3 maanden, hebben dmv sport wel enige contacten opgedaan, maar je kunt geen ijzer met handen breken. Het verschil is, dat als je in NL, in de plaatselijke supermarkt van ons dorp, op de tennis of voetbal club iemand tegen kwam, kon je een praatje beginnen. Hoefde niet, maar het kon.
Taalvaardigheid: heeft alles met sociale contacten te maken, als je contact wil hebben met de plaatselijke bevolking, moet je de mensen begrijpen, weten wanneer ze bijvoorbeeld een grapje maken. In NL voel je dat feilloos aan. Ook als je zelf wat kwijt wilt, het is moeilijk de goede woorden et de juiste uitspraak te vinden, daar waar je in het Nederlands wel 20 synoniemen had.
Eten & drinken: oja, ze hebben hier hele lekkere frisdranken, Fanta Maracuija, en verschillende smaken, met en zonder kolzuur citroen/lemon limonades, allerlei soorten bronwater, maar geen Spa-rood, dat je die grote bubbel toch kan 'missen'... en wat dacht je van volkoren Bolletje beschuit, met pure hagelslag? Aan de andere kant; hier is vis in overvloed, we hebben de beste stukken vlees, smaakvolle kip, en allerlei verse groenten en kruiden. Jammer dat er nu weer nergens verse Basilicum te krijgen is...
Wat mis je als je voor langere tijd uit Nederland weg bent? die vraag hoor je vaak, en dat vroeg ik me zelf voor het vertrek ook af. Inmiddels heb ik een en ander wel op een rijtje kunnen zetten, al realiseer ik me, over een tijdje zal alles weer anders zijn, en lach ik, net als de doorgewinterde 'vertrekkers' om deze opsomming.
Sociale contacten; natuurlijk, deze is eenvoudig te verklaren: We zijn hier pas 3 maanden, hebben dmv sport wel enige contacten opgedaan, maar je kunt geen ijzer met handen breken. Het verschil is, dat als je in NL, in de plaatselijke supermarkt van ons dorp, op de tennis of voetbal club iemand tegen kwam, kon je een praatje beginnen. Hoefde niet, maar het kon.
Taalvaardigheid: heeft alles met sociale contacten te maken, als je contact wil hebben met de plaatselijke bevolking, moet je de mensen begrijpen, weten wanneer ze bijvoorbeeld een grapje maken. In NL voel je dat feilloos aan. Ook als je zelf wat kwijt wilt, het is moeilijk de goede woorden et de juiste uitspraak te vinden, daar waar je in het Nederlands wel 20 synoniemen had.
Eten & drinken: oja, ze hebben hier hele lekkere frisdranken, Fanta Maracuija, en verschillende smaken, met en zonder kolzuur citroen/lemon limonades, allerlei soorten bronwater, maar geen Spa-rood, dat je die grote bubbel toch kan 'missen'... en wat dacht je van volkoren Bolletje beschuit, met pure hagelslag? Aan de andere kant; hier is vis in overvloed, we hebben de beste stukken vlees, smaakvolle kip, en allerlei verse groenten en kruiden. Jammer dat er nu weer nergens verse Basilicum te krijgen is...
 |
| Basilicum zaaien |
Abonneren op:
Posts (Atom)